เป็นฟิคสดในทวิตเตอร์ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องนี้ของพี่เอค่ะ
https://worldofmonochrome.wordpress.com/2015/02/21/tmr-drabble-%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b8%81/
นิวตันไม่เคยใช้คำว่า ‘รัก’ ไม่ว่าจะกับใครหน้าไหนทั้งนั้น
เพราะว่าสำหรับเด็กหนุ่มชาวอังกฤษแล้วคำว่ารักไม่ใช่อะไรที่จะพูดออกมาพล่อยๆด้วนอารมณ์ชั่ววูบ
การเป็นคนรักก็เช่นกัน นิวตันค่อนข้างคาดหวังในความสัมพันธ์แบบที่มั่นคงและยืนยาวมากกว่าคู่ควงชั่วคราวหรือป๊อปปี้เลิฟที่ต้องเสียน้ำตาตอนจบ
เพราะแบบนั้นเขาจึงได้ให้คำตอบกับมินโฮไปว่าเขารักมินโฮไม่ได้ – ไม่สิ – เขาแค่ไม่ได้รักมินโฮก็เท่านั้นแม้ว่ามินโฮจะเป็นคนที่ใกล้เคียง
นิวท์แค่ชอบมินโฮ
ชอบที่จะได้อยู่ใกล้ๆ ชอบที่จะเห็นรอยยิ้มที่อบอุ่น
มีความสุขเวลาที่ได้ทำเรื่องต่างๆด้วยกัน
แต่ถึงนิวท์ชอบมินโฮมากสักแค่ไหน
เขาก็ไม่ได้รักมินโฮอยู่ดี
นิวตันจริงจังกับเรื่องความสัมพันธ์เสมอ
เขาไม่พร้อมที่จะให้ครึ่งชีวิตของเขากับมินโฮแต่ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ให้โอกาส
และโอกาสนั้นก็คือข้อความสั้นๆที่เขาพูดกับมินโฮก่อนออกมาจากร้านกาแฟ
“ฉันไม่ได้รักนาย…แต่ถ้านายจะลองพยามทำให้ฉันรักดูฉันก็โอเค”