Fiction : Forever.
Fandom : The Hobbit
Pairing: Fili x Kili
Category: Romantic,Childhood
**Warning Yaoi**
———————————————————————-
สำหรับฟิลีแล้ว…ความสุขของเขาคือการได้เห็นคิลีมีความสุข
เจ็ดสิบปีก่อนที่ภูเขาสีน้ำเงิน
สายลมเอื่อยๆพัดใบไม้หลุดปลิวอย่างอ้อยสร้อยราวกับกำลังเริงระบำ ท้องฟ้าสีครามสดใสเหนือผืนทุ่งหญ้ากว้างสีเขียวขจีมีเพียงปุยเมฆที่บางเบาจับตัวอยู่เป็นกลุ่มก้อนชวนให้นึกจินตนาการถึงรูปร่างเหล่านั้นจะก่อตัวให้เห็นเป็นสิ่งใดอีก
เด็กชายผมทองที่นอนอยู่เป็นเพียงสิ่งแปลกปลอมอย่างเดียวภายใต้ธรรมชาติที่แวดล้อมเขาอยู่
ไม่มีเสียงเอะโวยวายหรือวิ่งเล่นอย่างที่ควรจะเป็นสำหรับช่วงอายุที่มี
ฟีลีเพียงแค่นอนอยู่นิ่งๆท่ามกลางสิ่งเหล่านี้ราวกับว่าตัวเขาคือส่วนหนึ่งของมัน
เสียงเดินสวบๆดังมาจากทางด้านอย่างแผ่วเบาเรียกรอยยิ้มขบขันจากผู้เป็นพี่
เสียงฝีเท้าที่เขาจำได้แม่นยำ…
“แฮ่!”
“ว๊ากกกก”
เจ้าหนูตัวเล็กที่แอบย่องดอดเข้ามาข้างหลังพี่ชายกลับเป็นฝ่ายถูกทำให้ตกใจเสียเองร้องลั่นก่อนจะรีบกระแอมอย่างกลัวเสียฟอร์ม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเป็นโชว์ผลงานชิ้นโบว์แดงของตนให้ผู้เป็นพี่แทน
“อะแฮ่ม เจ้าทำข้าตกใจหมด…..นี่ฟิลี…..แท่น แทน แท๊นนนน นี่อะไรเอ่ย”
น้องชายของเขายิ้มแป้นจนตาหยี มือเล็กๆนั่นชูกระต่ายป่าที่ถูกธนูดอกเล็กที่เขาช่วยทำให้อีกฝ่ายปักลงตรงกลางอกเสียดิบดี บอกให้รู้ได้ว่าความแม่นยำในฝีมือของนักธนูวัยเยาว์ก้าวหน้าไปมากเพียงไรแล้ว
“กระต่ายป่า!! เจ้าเก่งมาน้องข้า” ฟิลียื่นแขนออกไปขยี้ผมน้องชายอย่างมันส์เขี้ยวพร้อมกันกับเอ่ยชม
ท่านแม่มักจะบอกว่าน้องของเขาห้าวมากเกินไปให้เขาช่วยดูแลให้เพลาๆลงบ้าง แต่ฟิลีก็ยอมใจอ่อนพาน้องชายสุดที่รักออกมาเที่ยวไกลๆทุกครั้งที่เป็นสีหน้าอ้อนๆของน้องชาย มิหน้ำซ้ำนอกจากจะไม่ได้ปรามแล้วเขายังช่วยทำทั้งคันธนูและลูกธนูให้เจ้าตัวแสบนี่อีกด้วย
“เจ้าว่าข้าสมกับเป็นหลานของท่านลุงธอรินแล้วหรือยัง? ท่านแม่จะดีใจไหม? ข้าน่ะล่าสัตว์ด้วยตัวคนเดียวได้แล้วนะ” เสียงเล็กๆเอ่ยเจื้อยแจ้วไปเรื่อยๆขณะที่ทิ้งตัวลงนอนบนตักของผู้เป็นพี่
“เจ้ารู้ไหม ข้าน่ะนะ ต้องอยู่ๆนิ่งๆให้เงียบ…..แบบเงียบกริบเลยเพราะกลัวว่ามันจะหนีไปก่อนที่ข้าจะง้างคันธนูเสร็จ แล้วเป็นไงล่ะ ฟิ้วววว” คิลีหัวเราะเอิ๊กอ๊ากพลางทำมือเหมือนกับจะปล่อยลูกธนูออกไปก่อนจะพริ้มตาลงยิ้มบางๆ “ข้าทำได้เจ้าก็เห็น”
“ข้ารู้ว่าเจ้าทำได้ ท่านแม่กับท่านลุงเองก็จะต้องชื่นชมเจ้าอย่างแน่นอน”
มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สำหรับฟิลี รอบข้างที่เงียบสงบและน้องชายตัวเล็กที่นอนหลับอยู่บนตักของเขา เด็กชายค่อยๆลูบหัวของคนบนตักช้าๆอย่างอ่อนโยน ดวงตาสีฟ้าสว่างกวาดมองไปทั่วร่างกายของน้องชายที่มีแผลเล็กๆเต็มไปหมด
ดูท่า คราวหน้าคงต้องอบรมกันหน่อยเรื่องที่อย่าซ่าให้มากนัก
แต่ก็นั่นล่ะ ทำอย่างกับเขาเคยขัดใจคิลีได้เมื่อไหร่กัน
สองพี่น้องหนึ่งนั่งหนึ่งนอนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยเต็มทีผู้เป็นพี่จึงต้องตัดใจปลุกน้องชายที่กำลังหลับฝันดีให้ลุกขึ้นจากนิทรา
“คิลี … ตื่นเถอะ” ฟิลีพยามปลุกเรียกแต่ดูเหมือนน้องชายของเขาจะหลับสบายมากเสียจนไม่ยอมตื่น เด็กชายจึงได้แต่อมยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนแบกน้องชายขึ้นหลังเพื่อพากลับบ้าน
มือที่ยุกยิกระหว่างที่เขากำลังแบกอีกฝ่ายอยู่ทำให้ฟิลีต้องกลอกตาตลบนึงก่อนหัวเราะออกมา
“เจ้าเล่ห์นักนะคิลี แกล้งทำเป็นไม่ยอมตื่นกะจะให้ข้าแบกเจ้ากลับบ้านล่ะสิ”
ดวงตาสีน้ำตาลของคนแกล้งหลับเบิกกว้างอย่างไม่เข้าใจ
“เจ้ารู้ได้ไงกันว่าข้าแกล้งหลับน่ะ? ก็ขี่หลังเจ้ามันสบายดีออก ข้าไม่เหนื่อยด้วย”
ไม่ต้องหันไปดูฟิลีก็พอจะรู้ว่าคนบนหลังยิ้มร่าอย่างร่าเริงแค่ไหนจนเขาอดอยากแกล้งนิดหน่อยไม่ได้ตามประสาเด็ก มือที่ประคองขาของน้องชายอยู่ปล่อยออกแกล้งให้อีกฝ่ายร้องลั่นแล้วเกาะบ่าเขาอย่างไม่คิดชีวิตเพราะด้วยกลัวว่าจะตกลงไป
“หวา…..ฟิลีเจ้าปล่อยข้าทิ้งไม่ได้นะ” เด็กน้อยตะโกนโวยวายก่อนที่ผู้เป็นพี่จะรั้งแขนเล็กนั่นให้กอดคอเขาแน่นขึ้นพร้อมกันกับประคองขาของน้องชายเหมือนเดิน
“ข้าล้อเล่น ข้าไม่มีวันทิ้งเจ้าหรอกเจ้าก็รู้”
“เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดไปได้ใช่ไหม” เสียงเล็กเอ่ยอ้อมแอ้มถามอย่างไม่แน่ใจ คิลีโตมากพอที่จะรู้ว่ามันง่ายดายเพียงไรที่ความตายจะพรากคนที่เขารักไป และเขาก็ไม่อยากที่จะเสียพี่ชายที่รักของเขาไปด้วย
เขาอยากได้คำสัญญา
“แน่นอนอยู่แล้ว ข้าจะอยู่ข้างๆเจ้าตลอดไปเลย”
“เจ้าสัญญาแล้วนะ” แขนสั้นป้อมของคิลีค่อยๆยื่นออกไปเบื้องหน้าของพี่ชายก่อนจะยื่นนิ้วก้อยออกมาเกี่ยวกับนิ้วของฟิลีที่ยื่นมาหาในเวลาพอดีกัน
“ข้าให้สัญญาว่าจะไม่แยกกับเจ้าตลอดไป”
THE END
written by yuhankung
++YuHanKunG++ 